ای حسین جان همگی والِه و شیدای توایم
گشته مدهوش ازآن جرعه صهبای توایم
هرزمان گریه کند طفل جگر گوشه ای
یاد آن طفل رَضیع اصغر شیدای توایم
چون ببینم به گلزار یکی لاله ی سرخ
یاد آن سَروِ روان اکبر رعنای توایم))
هرزمانی که رسد بر دل ما محنت وغم
یاد پیغامبرت ، زینب کبرای توایم
هر زمانی که ببینم به گلشن گل یاس
یاد آن طفل سه ساله گل زیبای توایم
هر زمان آب ببینیم به دستان کسی
یاد صاحب علم و یاور و سقای توایم
بخدا تا به قیامت زِ ولا و زِ شرف
مُغرِض و دشمن و خصم همه اعدای توایم
چون به ما کرد عطا عشق تو را روز ازل
تا ابد شاکر آن خالق یکتای توایم
روی تو قبله و ما تا دمِ میزان ، مولا!
مُحرم کعبه آن طلعت و سیمای توایم
هم فقیریم به درگاه عطایت امروز
هم گوای رَه و هم سائل فردای توایم
تو کنی جلوه گری و همه ی ما همه دم
با دو چشم دلِ خود محو تماشای توایم
تا صف حشر حسین جان به ولایت سوگند
خونجگر از اِلَم و ماتم عظمای توایم
هم به بدخواه تو شمیشر تبرّیٰ بکشیم
هم به میخانه ی جان مست تولای توایم
هم محب همه ی آل و همه عترت تو
هم محب تو و هم شیعه ی آبای توایم
همه زانوی مودّت زده با اشکِ روان
تحت الطاف تو و سایه ی طوبای توایم
نشود نامه ی اعمال محبین مَقبول
همه محتاج به تایید و به امضای توایم
********
در عزای امام بی کفنم
رَختِ مشکی نموده ام به تنم
شاهد غصه های پنهانی
اشک و اندوه و شیوَن و مِحَنَم
حالْ دارم به گریهٔ حَسرَت
غربتی آشکار در سخنم
بِشنو آوای قلب بِشکسته
یارب ای کردگارِ ذولمَنَنم
از لباس محرّم و صفرم
بارِالها چگونه دل بِکَنَم
در چنین روز من عزادار
هم نبی،هم رضا و هم حسنم
در عزای پیمبر و دو گُلَش
بلبلی خونجگر در این چَمَنم
بااجازه زِ مصطفی ز رضا
حسنی میشود دگر سخنم
یاحسن کاش جای تابوتت
تیر ها می نشست بر بَدنم
من بلای وصالِ کویت را
می خرم سَیّدی به جان و تنم
با مِدادِ وِلا نِویسَم من
مشق نامت به دفتر کفنم
گرچه گریه کنِ حسینم من
نه فقط دم ز عشق او بِزَنم
تا شود فاطمه زِ من راضی
هم غلام حُسین و هم حَسَنَم